Tkacze

GERHARD HAUPTMANN (1862- 1946)

Ojciec Hauptmanna był zarządcą hotelu w Szczawnie-Zdroju, dzięki czemu syn już w latach młodości miał okazję poznać najróżniejsze typy ludzkie, które później pojawiały się w jego naturalistycznej twórczości. Jego brat Carl Hauptmann był także znanym niemieckim pisarzem. Po krótkich, przerwanych studiach w zakresie rzeźbiarstwa, Hauptmann zwrócił się ku literaturze. W latach młodości odbył liczne podróże, min. do Hiszpanii, Szwajcarii i Włoch. W 1912 r. otrzymał Literacką Nagrodę Nbla.

Po pierwszej wojnie światowej zwolennik nowego ustroju republikańskiego, jednak po dojściu do władzy nazistów nie zdobył się na słowa krytyki i wycofał się z życia publicznego.

Po drugiej wojnie światowej administracja radziecka jak i polska odnosiły się do noblisty życzliwie, dając mu możliwość pozostania lub wyjazdu do Berlina. Zmarł jednka w 1946 r., a jego ciało wraz z rodziną i majątkiem zostało przetransportowane do Berlina.

W swej twórczości często przedstawia środowiska nizin, biedę, wyzysk i niesprawiedliwość społeczną, obnaża ponadto upadek moralny mieszczańskiej klasy średniej. Jest mistrzem charakteryzacji przy pomocy subtelnych środków.

Najważniejsze dzieło to sztuka Tkacze (Die Weber) z 1892, opisująca powstanie tkaczy śląskich w 1844.

·         Dróżnik Thiel

·         Przed wschodem słońca

·         Futro bobrowe

·         Tkacze

·         Florian Geyer

·         Szczury

Tkacze

Utwór składa się z pięciu aktów . Każdy z nich dzieje się w innym miejscu, wszystkie zaś łączy wspólne tło społeczne i problematyka. Przez trzy pierwsze akty obserwować można napięcie i pragnienie buntu, jakie narastają wśród tkaczy. Akt czwarty to efektowna scena wkroczenia wyzyskiwanych robotników do mieszkania fabrykanta. Piąty akt ukazuje częściowe konsekwencje rebelii oraz różnorodność postaw robotników wobec niej. Ze względu na nietypowy sposób ukazywania kolejnych ogniw akcji uważa się Hauptmana za prekursora wykorzystania techniki montażu bliższej dziełu filmowemu , niż teatralnemu.